Dad's crazy of walks and spaghetti / My Actifit Report Card: April 2 2025

A rollercoaster day, started off on the wrong foot - literally! After my shift, I decided to take a walk through the park. The goal? My wife's work, pick up the car. A borrowed car for a day full of logistical maneuvers, like a simulation of family life at the highest level of difficulty.

After picking up the car, a quick stop at home - throwing things in and sorting out the laundry, because, as you know, the washing machine knows no mercy, and the laundry basket is bursting at the seams. Before I could sit down, it was already time to go pick up Alex from school. The plan was to take my wife to the train, so there was no way I was going to take the bus to school - time is a luxury, and today every minute counted.

On the way back, the older one and I stopped at a store, because tomorrow was a trip, and he needed his wallet more than socks without holes (although we'll have to work on that too). Then we went to the allotment - to leave a few things prepared earlier. A small logistical operation with unloading, nothing major, but checked off the list.

After the allotment – a raid to pick up my wife and her colleague from work. They were both going to a three-day training and had to be taken to the train. Mission accomplished – we arrived 15 minutes before departure. Relax, no rush, maybe even a selfie on the platform worked.

After leaving my wife on her educational adventures, I returned home with Alex. But that wasn’t the end – I had to pick up Wiktor from kindergarten, who as usual greeted me with a smile bigger than his school bag.

After returning – a quick dinner. Spaghetti. A classic of the genre, the kids love it, and I can cook it with my eyes closed, stirring with one hand and fending off questions like “where’s mom?” or “what’s that sauce?” with the other. The spaghetti went down smoothly, almost like dinner, because the clock was no longer kind.

After eating, there was one more thing to sort out – a cake for Wiktor. His birthday was just around the corner, so I had to go and order something sweet that would make a WOW effect at first glance. In the end, I chose one that matched his favorite fairy tales – I won't reveal the details, because maybe he reads!

In the evening... nothing. And that was the beauty of it. After such a day, when everything was sorted out, the kids were happy, my wife was on the train, and I was finally in my slippers – you can only sigh: "Phew, a day like in a movie, but it all worked out."

And that's how this crazy day ended. On papers, on wheels, with a wallet, a cake and a bit of spaghetti. Dad in action – 100% commitment, 0% time for himself, but 1000% satisfaction.

POLSKI:

Wariacki dzień spacerach i spaghetti

Dzień jak z rollercoastera, zaczęty z buta – dosłownie! Po służbie, wybrałem spacer przez park. Cel? Praca żonki, odbiór samochódu. Auto pożyczone na dzień pełen manewrów logistycznych, jak w symulacji życia rodzinnego na najwyższym poziomie trudności.

Po odebraniu samochodu szybki przystanek w domu – wrzucenie rzeczy i ogarnięcie prania, bo wiadomo, pralka nie zna litości, a kosz na brudy pęka w szwach. Zanim zdążyłem się rozsiąść, już pora ruszać po Alexa do szkoły. Plan zakładał, że zawiozę żonkę na pociąg, więc nie było mowy, żebym do szkoły jechał busem – czas to luksus, a dziś każda minuta się liczyła.

W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się ze starszakiem w sklepie, bo jutro wycieczka, a portfel był mu bardziej potrzebny niż skarpetki bez dziur (choć nad tym też trzeba będzie popracować). Potem zajechaliśmy na działkę – zostawić kilka rzeczy wcześniej przygotowanych. Mała akcja logistyczna z rozładunkiem, nic wielkiego, ale odhaczona z listy.

Po działce – rajd po żonkę i jej koleżankę z pracy. Obie jechały na trzydniowe szkolenie i trzeba było dowieźć je na pociąg. Mission accomplished – dotarliśmy 15 minut przed odjazdem. Luz, zero pośpiechu, może nawet selfie na peronie się udało.

Zostawiwszy żonę w podróży ku edukacyjnym przygodom, wróciłem z Alexem do domu. Ale to jeszcze nie koniec – trzeba było zgarnąć z przedszkola Wiktorka, który jak zwykle przywitał mnie uśmiechem większym niż jego tornister.

Po powrocie – szybki obiad. Spaghetti. Klasyka gatunku, dzieciaki uwielbiają, a ja mogę ugotować z zamkniętymi oczami, jedną ręką mieszając, a drugą odpierając pytania w stylu "a gdzie mama?" albo "a co to za sos?". Spaghetti weszło gładko, prawie jak obiado-kolacja, bo zegar już nie był łaskawy.

Po jedzeniu jeszcze jeden punkt do ogarnięcia – tort dla Wiktorka. Urodziny za pasem, więc trzeba było podskoczyć i zamówić coś słodkiego, co wywoła efekt WOW przy pierwszym spojrzeniu. Ostatecznie wybrałem taki, który pasuje do jego ulubionych bajek – nie zdradzam szczegółów, bo może czyta!

Wieczorem... nic. I w tym właśnie było coś pięknego. Po takim dniu, gdy już wszystko załatwione, dzieci szczęśliwe, żona w pociągu, a ja wreszcie w kapciach – można tylko westchnąć: "Uff, dzień jak z filmu, ale wszystko się udało."

I tak właśnie zakończył się ten wariacki dzień. Na papierach, na kołach, z portfelem, tortem i odrobiną spaghetti. Tato w akcji – 100% zaangażowania, 0% czasu dla siebie, ale 1000% satysfakcji.
This report was published via Actifit app (Android | iOS). Check out the original version here on actifit.io

Daily Activity, Photowalking, Play with kids/grand kids, Walking