24,407 Steps and a Day That Didn't Stop/24 407 kroków i dzień, który nie zwalniał tempa/ Actifit Report Card: May 6 2025

24,407 Steps and a Day That Didn't Stop

Yesterday was one of those days that left me completely drained, but deeply satisfied. My step counter hit 24,407—and every single one of them had a story.

It started early with a walk to work. The morning air was fresh, and although my body was still waking up, I could feel I was returning to a healthy routine. At work, I was alone with the children all day. No help, no pauses. From breakfast to the afternoon snack, it was non-stop action: games, little dramas, hugs, cleanups, toilet breaks, comforting and problem-solving—your classic preschool storm, all on my shoulders.

In the afternoon, I took the kids out to the garden. More movement, more supervision, more action. They ran, played, fell, laughed, argued—I followed, fixed, soothed, encouraged, and kept things flowing.

After work, I walked home again—still on foot. But I didn’t go straight home. I had to stop and do some shopping. Sara is heading out today on a three-day school trip to Szklarska Poręba, and yesterday I had to make sure she had enough snacks and supplies to survive the journey (and the long bus ride). I also picked up a birthday gift for one of Alex’s classmates—a LEGO Minecraft set for a Laser Tag party he’s been invited to.

By the time I walked through the door, I was running on empty. I ate, showered, watched a silly movie with my husband (I can’t even tell you how it ended—I was already asleep), and completely crashed.

But you know what? I'm proud. Proud that I’m finding my rhythm again. That I’m moving more. That I’m getting things done, even on the busiest days. 24,407 steps wasn’t just a number—it was a reminder that I’m capable, strong, and still in the game.

And now? Sara is on her way, riding the train into adventure. I’m home, finally catching my breath—and smiling at the memory of yesterday’s whirlwind.

How was your day?

24 407 kroków i dzień, który nie zwalniał tempa

Wczoraj był jednym z tych dni, po których człowiek jest totalnie wykończony, ale jednocześnie czuje ogromną satysfakcję. Mój licznik kroków pokazał 24 407 – i za każdym z nich kryła się jakaś historia.

Dzień zaczął się wcześnie – od spaceru do pracy. Powietrze było rześkie, ciało jeszcze trochę zaspane, ale czułam, że wracam do zdrowej rutyny. W pracy cały dzień byłam sama z dziećmi. Bez pomocy, bez chwili oddechu. Od śniadania aż po podwieczorek: zabawy, małe dramaty, tulenie, sprzątanie, toalety, uspokajanie i rozwiązywanie problemów – klasyczny przedszkolny sztorm, a ja jako jedyny sternik.

Po południu zabrałam dzieci do ogrodu. Jeszcze więcej ruchu, jeszcze więcej czujności i działania. Biegały, śmiały się, przewracały, kłóciły – a ja reagowałam, pocieszałam, ogarniałam, dopingowałam i pilnowałam, żeby wszystko toczyło się w miarę spokojnie.

Po pracy znów pieszo do domu – ale nie prosto. Po drodze wstąpiłam do sklepu. Sara dziś wyjechała na trzydniową wycieczkę szkolną do Szklarskiej Poręby, a ja musiałam wczoraj zadbać o to, żeby miała co jeść i pić podczas podróży (i żeby nie umarła z głodu w autokarze). Przy okazji kupiłam też prezent urodzinowy dla kolegi Alexa – zestaw LEGO Minecraft, bo niedługo wybiera się na imprezę w Laser Tagu.

Kiedy w końcu dotarłam do domu, byłam na skraju sił. Zjadłam, wykąpałam się, obejrzałam z mężem jakiś głupiutki film (nie pytajcie, co to było – zasnęłam w połowie), i odpadłam jak kłoda.

Ale wiecie co? Jestem z siebie dumna. Dumna, że powoli odzyskuję swój rytm. Że znowu się ruszam. Że mimo chaosu i miliona spraw do ogarnięcia, daję radę. Te 24 407 kroków to nie tylko liczba – to dowód na to, że wciąż jestem w grze. Silna. Sprawcza. W ruchu.

A teraz? Sara jedzie pociągiem w swoją przygodę, a ja zostałam w domu i wreszcie łapię oddech – z uśmiechem, wspominając ten wczorajszy wir wydarzeń.

A jak tam Wasz dzień?

This report was published via Actifit app (Android | iOS). Check out the original version here on actifit.io

Walking