Performances, the orthopedist, and tough talks – a day in the life of a mother on the move/Występy, ortopeda i trudne rozmowy – dzień z życia matki w ruchu/My Actifit Report Card: May 21 2025

Performances, the orthopedist, and tough talks – a day in the life of a mother on the move

Sometimes I feel like my life is a constant run – from one task to another, from one emotion to the next, from one responsibility to a sudden unexpected twist. Wednesday, May 21st, was exactly that kind of day. Actifit logged 8,777 steps, but my watch, which faithfully stayed on my wrist all day, counted 12,117. Classic – the app turned off, and I didn’t even notice. Luckily, plan B keeps tracking no matter what.

The day started calmly. We paid a short visit to Opatowice – sunshine, greenery, birds, and quiet. A moment to reset before life kicked into high gear again. Once we got back, I picked up Alex from school and took my husband to the orthopedist. Sadly, the news wasn’t good. Something's wrong between the vertebrae C5 and C6. The diagnosis? Referral for an MRI, two weeks of medical leave, medication, and a firm recommendation: "You need to rest now." And so, he rested – in bed. And me? I kept going, as always – full speed.

Instead of lying down next to him and taking a breather, I switched into "mom mode" – the one that never stops. I had one more important thing to do: attend Wiktor’s kindergarten performance for Mother’s and Father’s Day. My little boy, with a huge heart and full dedication, truly shone on stage. There were tears, smiles, songs, paper hearts, and all the sweet chaos of preschool magic.

I barely had time to hug him before I had to rush again – dropped him off at home, served lunch, and left for a parent meeting and consultations at Oskar’s school. The meeting itself was quick, but I really wanted to talk to his IT teacher. Oskar has been complaining about her and the subject in general. Teen logic: if it's school, it must be terrible. But surprise – she turned out to be kind, down-to-earth, and open to cooperation. We came up with a little rescue plan and I think we both felt hopeful that the school year could still end on a high note.

The real challenge came later – the talk with Oskar. It wasn’t easy. He’s moody, tired, and I wasn’t feeling great either. But I had to say what a mom says when she sees her kid heading toward a wall: that if he wants peaceful holidays, he needs to get his act together. That emotions are valid, but actions have consequences. That he needs to "drink the beer he brewed" – as we say. We talked for a long time, openly and honestly. I hope something sank in. There’s only a month left of school. Maybe we can turn it around.

And me? Despite the exhaustion, despite the chaos, despite it all – I did my part. 12,000+ steps, 8.5 km, 535 calories burned – which, according to my app, equals eleven eggs. Not bad. And tomorrow I’ll get up and do it all again. Because this is what life in motion looks like – sometimes you don’t feel like it, sometimes you’re running on empty, but your heart and your love keep pushing you forward.

Występy, ortopeda i trudne rozmowy – dzień z życia matki w ruchu

Czasem mam wrażenie, że moje życie to nieustanny bieg – od jednej sprawy do drugiej, od emocji do emocji, od obowiązku do niespodziewanych zdarzeń. Środa, 21 maja, była właśnie takim dniem. Actifit pokazał 8777 kroków, ale mój zegarek, który cały dzień wiernie tkwił na nadgarstku, policzył ich 12 117. Ot, klasyk – aplikacja się wyłączyła, a ja nawet tego nie zauważyłam. Na szczęście mam plan B, który zawsze liczy uparcie dalej.

Dzień zaczął się spokojnie. Razem z rodziną odwiedziliśmy na chwilę Opatowice. Słońce, zieleń, ptaki, cisza. Taki moment resetu, zanim życie znów włączyło piąty bieg. Po powrocie odebrałam Alexa ze szkoły, a potem przyszła pora na wizytę u ortopedy z mężem. Niestety – dobre wieści to nie były. Coś złego dzieje się w przestrzeni międzykręgowej, dokładnie między C5 a C6. Diagnoza? Skierowanie na rezonans, 2 tygodnie zwolnienia lekarskiego, leki i polecenie: "teraz musi pan dużo odpoczywać". No więc odpoczywał. W łóżku. A ja? A ja jak zwykle – na pełnych obrotach.

Zamiast położyć się obok i odetchnąć, wskoczyłam w inny tryb – tryb mamy, która nie może odpuścić. Przede mną był jeszcze występ Wiktorka w przedszkolu z okazji Dnia Mamy i Taty. Mój mały chłopiec, z wielkim sercem i ogromnym zaangażowaniem, stanął dziś na wysokości zadania. Było wzruszenie, były uśmiechy i kwiatki, piosenki i serduszka – wszystko, co składa się na ten przedszkolny teatr miłości.

Ledwie zdążyłam pogratulować Wiktorkowi, już trzeba było wracać. Szybki obiad, odstawienie syna do domu i kolejny punkt dnia: zebranie w szkole Oskara. Samo zebranie trwało krótko, ale zdecydowałam się zostać na konsultacje – szczególnie zależało mi na rozmowie z nauczycielką informatyki. Oskar od dawna narzekał na nią, narzekał na przedmiot, na wszystko. Jak to nastolatek – świat nauczycieli to dla niego wrogie terytorium. A tymczasem... Pani informatyk okazała się być naprawdę w porządku. Ciepła, konkretna, otwarta na współpracę. Udało się wypracować mały plan ratunkowy – i chyba obie poczułyśmy, że możemy jeszcze zawalczyć o dobre zakończenie tego roku szkolnego.

Wieczorem nadszedł ten trudniejszy moment – rozmowa z Oskarem. Nie była łatwa. On zbuntowany, zmęczony, ja – też nie w najlepszej formie. Ale trzeba było powiedzieć to, co matka mówi, gdy widzi, że jej dziecko idzie w stronę ściany: że wakacje będą spokojne tylko wtedy, jeśli się ogarnie. Że nie można wiecznie uciekać od odpowiedzialności. Że emocje to jedno, ale konsekwencje to drugie. Że trzeba wypić to przysłowiowe piwo, które się samemu nawarzyło. Rozmawialiśmy długo, szczerze – mam nadzieję, że coś w nim zostało. Jeszcze tylko miesiąc do końca roku. Może się uda.

A ja? Ja mimo zmęczenia, mimo natłoku spraw, mimo wszystkiego – znów zrobiłam swoje. 12 tysięcy kroków, 8,5 km, 535 spalonych kalorii – czyli, według mojej aplikacji, dokładnie tyle, ile ma jedenaście jajek. Czyli nieźle. I jutro znów wstaję. Bo tak właśnie wygląda życie w ruchu – czasem się nie chce, czasem nie ma siły, ale serce i miłość pchają cię dalej.

This report was published via Actifit app (Android | iOS). Check out the original version here on actifit.io

Walking